Rogowacenie słoneczne Ogniska rumieniowo/brunatno złuszczające, ściśle przylegające do skóry przewlekle eksponowanej na działanie promieniowania słonecznego. Typowo u ludzi w podeszłym wieku. Rogowacenie słoneczne Leczenie miejscowe: 5% imikwimod; tretynoina, mrożenie ciekłym azotem, terapia fotodynamiczna, laseroterapia. Nieleczony może przejść w stan zwany rakiem płaskonabłonkowym skóry. Rogowacenie słoneczne skóry. Rozwój takich obszarów na skórze występuje, gdy skóra jest stale wystawiona na słońce. Obszary te zwykle zmieniają się w grube, łuszczące się lub twarde obszary skóry, które wydają się suche lub szorstkie w dotyku. Jest również znany jako słoneczne rogowacenie. Uważa się przedrakowe lub wczesną postacią raka płaskonabłonkowego skóry (rak keratynocytowy). kto dostaje rogowacenia słonecznego?, rogowacenie słoneczne wpływa na osoby, które często żyły w tropikach lub subtropikach i mają czynniki predysponujące, takie jak: inne objawy Vay Tiền Nhanh. Rogowacenie słoneczne jest schorzeniem skóry przebiegającym z nawarstwieniami skórnymi, które często pojawiają się na podłożu nieprawidłowości spowodowanych działaniem promieniowania słonecznego lub w wyniku występowania zmian starczych w obrębie skóry. Rogowacenie słoneczne najczęściej jest zlokalizowane na obszarach niezakrytych przez ubrania. Szkodliwe są zwłaszcza promienie prowadzące do powstania szarożółtych ognisk z przebarwieniami i odbarwieniami, zmniejszonej sprężystości, suchości i złuszczania, grubych zmarszczeń, czy pobruzdowań skórnych oraz rozszerzenia powierzchownych naczyń skórnych. Cechy skóry uszkodzonej przez promieniowanie słoneczne często nakładają się na skórę starczą, stąd różnicowanie między nimi nie jest możliwe we wszystkich rogowacenia słonecznego Rogowacenie słoneczne przebiega z żółtymi nawarstwieniami rogowymi, które cechują się suchą i nierównomierną powierzchnią oraz położeniem w poziomie skóry. Po usunięciu rogowych mas odsłania się lekko krwawiąca powierzchnia. Rogowacenie słoneczne często są liczne i rozsiane, występują na czole lub w okolicy skroniowej, a u osób łysych również na głowie. Ponadto rogowacenie słoneczne obserwuje się na małżowinach usznych, rzadziej na grzbietach rąk, przedramionach i podudziach. Okres utrzymywania się zmian jest wieloletni. Rogowacenie słoneczne może być punktem wyjścia raków kolczystokomórkowych lub podstawnokomórkowych skóry, na taki przebieg może wskazywać powiększanie się wykwitu, pojawienie się nacieku w obrębie podstawy i wystąpienie nadżerek lub powierzchownego rozpadu, nawet przy lekkim rogowacenia słonecznego Rozpoznanie rogowacenia słonecznego ustala się w oparciu o pewne cechy kliniczne wykwitów skórnych i ich typową lokalizację. Rozstrzygające jest badanie histologiczne wykazujące charakterystyczne nieprawidłowości. W różnicowaniu rogowacenia słonecznego należy wykluczyć przede wszystkim wczesną brodawkę łojotokową (wykwity są z reguły bardziej wyniosłe, lokalizacja może również obejmować okolice przykryte ubraniem), brodawki płaskie (pojawiają się częściej w młodszym wieku i mają skłonności do samoistnego ustępowania) i hiperkeratotyczną odmianę tocznia rumieniowatego przewlekłego (stan zapalny jest bardziej nasilony, zmiany ustępując pozostawiają blizny).Leczenie rogowacenia słonecznego Terapia rogowacenia słonecznego zależna jest od wyniku badania histologicznego. Jeżeli nie wykazuje się cech przejścia w nowotwór można zastosować zamrażanie z użyciem płynnego azotu, tretynoinę w kremie, a ponadto skojarzyć te preparaty z retinoidami. Jeżeli wykwity skórne są bardziej zaawansowane histologicznie, wskazane jest głębsze zamrażanie płynnym azotem lub chirurgiczne wycięcie Kłos Bibliografia "Choroby skóry dla studentów medycyny i lekarzy", Stefania Jabłońska, Tadeusz Chorzelski, wyd. Wydawnictwo Lekarskie PZWL, Warszawa "Dermatologia i wenerologia, podręcznik dla szkół medycznych", wyd. Wydawnictwo Lekarskie PZWL, Warszawa Copyright © 2007-2016 Wszelkie Prawa Zastrzeżone. Serwis ma charakter wyłącznie informacyjny. Decyzje o leczeniu muszą być podejmowane w porozumieniu z lekarzem. Rogowacenie mieszkowe – chropowatość skóry jako jego główna oznaka > Pielęgnacja ciała Wprowadzenie Skąd w ogóle bierze się ta dolegliwość, jakie objawy powoduje i kogo może dotknąć? Czy istnieją skuteczne sposoby, żeby ją złagodzić? W tym artykule postaramy się odpowiedzieć na najczęstsze pytania dotyczące tego problemu skórnego. Rogowacenie mieszkowe może mieć charakter przewlekły lub po jakimś czasie samoistnie ustąpić. Uznawane jest raczej za defekt kosmetyczny niż chorobę, więc bardzo często nie wymaga skomplikowanych i specjalistycznych terapii. Dermatolodzy są zdania, że grudki na ramionach, nogach i pośladkach mogą mieć podłoże genetyczne1. Niemniej permanentna gęsia skórka, której przyczyną jest właśnie nadmierne rogowacenie skóry, może powodować psychiczny dyskomfort i zniechęcać do noszenia strojów odkrywających zajęte partie ciała. To może znacznie pogarszać jakość życia, zwłaszcza u kobiet. Właśnie dlatego, zamiast zostawiać ten problem, licząc na to, że sam ustąpi, lepiej wdrożyć odpowiednie środki oraz skutecznie pozbyć się jego objawów. Nadmierne rogowacenie skóry – podstawowe informacje Jego objawy są dość charakterystyczne i łatwo odróżnić je od tych, które zwiastują inne choroby skóry. Rogowacenie sprawia, że skóra jest chropowata oraz pokryta grudkami; zmiany najczęściej występują na tylnych partiach ramion, nogach oraz pośladkach. Wokół grudek skóra jest zaczerwieniona oraz łuskowata. Grudki uwypuklają się na suchej skórze. Produkty do pielęgnacji skóry atopowej mogą poprawić wygląd skóry także u osób, które cierpią na rogowacenie naskórka. Co powoduje nadmierne rogowacenie naskórka? Przyczyny należy upatrywać w odkładaniu się białka skórnego zwanego keratyną, która blokuje ujścia mieszków włosowych. Ich zatkanie skutkuje szorstkością i grudkowatością skóry. Sucha skóra sprawia, że symptomy stają się bardziej widoczne1 i nasila się rogowacenie mieszkowe. Leczenie to tak naprawdę systematyczna i dobrze dobrana pielęgnacja. Silne nawilżanie jest kluczem do poprawy wyglądu skóry na ramionach, nogach oraz pośladkach. Dlatego, jeśli też masz rogowacenie mieszkowe, domowe sposoby, jak nawilżające kremy, mogą je złagodzić. Dermatolodzy uważają, że to schorzenie może mieć podłoże genetyczne, lecz dotychczas nie udało się zidentyfikować żadnej konkretnej przyczyny. W wielu przypadkach rogowacenie mieszkowe ustępuje samoistnie z wiekiem2. Dlatego, jeśli też cię dotknęło, głowa do góry, nawet jeśli całkowicie nie złagodzisz jego objawów, możesz liczyć na to, że samo ustąpi w niedalekiej przyszłości. Kiedy chropowatość skóry jest przejawem rogowacenia mieszkowego? Mieszkowe rogowacenie skóry jest bardzo powszechną przypadłością i łatwo znaleźć w internecie zdjęcia towarzyszących jej zmian skórnych. Dlatego, jeśli wydaje ci się, że ciebie też dotknęło, łatwo możesz to sprawdzić. Oczywiście najlepszym potwierdzeniem będzie konsultacja z lekarzem specjalistą. Głównym objawem są drobne, twarde, niebolesne grudki na tylnych partiach ramion, na nogach oraz na pośladkach. Skóra wokół grudek na tych obszarach ciała bywa zaczerwieniona i łuskowata. Obszary zajęte przez rogowacenie skóry mogą swędzieć, zwłaszcza gdy skóra jest przesuszona. Rogowacenie mieszkowe ma tendencję do nasilania się podczas mroźnych zim1, dlatego w tym okresie należy jeszcze silniej dbać o skórę oraz intensywnie ją nawilżać. Jeśli przypuszczasz, że masz nadmierne rogowacenie naskórka, najlepiej skonsultować się z lekarzem dermatologiem, który potwierdzi diagnozę oraz zaleci najskuteczniejszą formę leczenia, pozwalającą skutecznie złagodzić wszelkie symptomy. Co to są stany/zmiany przednowotworowe skóry? Stan przednowotworowy (przedrakowy) to zmiana skórna, na której podłożu statystycznie częściej, niż w przypadku innych chorób, może rozwinąć się nowotwór skóry. Stany przednowotworowe dzielą się na właściwe stany przednowotworowe oraz stany potencjalnie sprzyjające rozwojowi nowotworów. Do właściwych stanów przednowotworowych zalicza sie rogowacenie starcze skóry, róg skórny i skórę pergaminową. Do stanów potencjalnie sprzyjających rozwojowi nowotworów należą starcza skóra i przewlekłe owrzodzenia skórne. Co robić w razie pojawienia się niepokojących zmian na skórze? W razie pojawienia sie niepokojących zmian na skórze należy zgłosić się do lekarza. Nie należy stosować na własną rękę żadnych sposobów leczenia niezaleconych przez lekarza. Jak lekarz stawia diagnozę? W pierwszej kolejności zmiana skórna zostaje oceniona przez lekarza w badaniu wzrokowym i palpacyjnym (dotykiem). Istnieje możliwość oceny zmiany na skórze za pomocą dermoskopu (specjalnej lupy). Inne metody oceny zmiany to biopsja i pobranie wycinka, a następnie badanie uzyskanego materiału pod mikroskopem. Rogowacenie starcze Rogowacenie starcze nazywane jest także rogowaceniem słonecznym. Najczęściej powstaje u osób starszych lub przewlekle narażonych na działanie promieni słonecznych. Zwykle obydwa te procesy nakładają się na siebie. Czasami zmiany skórne występują też u osób młodszych. Niejednokrotnie jest to związane z wykonywanym zawodem lub uprawianym sportem (żeglarze, rolnicy). Zmiany lokalizują się najczęściej na skórze twarzy i głowy (zwłaszcza na skroniach, uszach, czole, łysinie u mężczyzn), dłoni, rzadziej na podudziach albo przedramionach. Skóra jest sucha i łuszczy się, ma szarożółte zabarwienie, przebarwienia i odbarwienia, jest mało sprężysta, pokryta głębokimi zmarszczkami, pogrubiała przy nadmiernej ekspozycji na słońce lub ścieńczała w przypadku zmian starczych. W tak zmienionej skórze pojawiają się pojedyncze lub mnogie ogniska rogowacenia słonecznego. Wyglądają one jak suche zrogowacenia, czasami o nierównej powierzchni, zwykle o średnicy kilku milimetrów. Zrogowacenia przylegają ściśle do skóry, a w przypadku ich zdrapania obnaża się różowa, sącząca lub lekko krwawiąca powierzchnia. Wykwity takie mogą utrzymywać się wiele lat. W części przypadków rozwijają się z nich raki podstawnokomórkowe lub kolczystokomórkowe. O przekształcaniu się rogowacenia słonecznego w nowotwór świadczy jego powiększanie się, naciekanie podstawy (obwódka zapalna, stwardnienie) i skłonność do krwawienia, pojawiająca się nawet po tak drobnym urazie, jak wytarcie skóry ręcznikiem. Leczenie powinno być poprzedzone pobraniem wycinka do badania histopatologicznego. W razie stwierdzenia utkania nowotworowego zmianę należy usunąć chirurgicznie lub głęboko zamrozić płynnym azotem. Samo rogowacenie słoneczne najczęściej zamraża się, a potem stosuje kremy zawierające retinoidy lub cytostatyk. Róg skórny Róg skórny jest odmianą rogowacenia słonecznego. U osób dorosłych pojawia się z tych samych przyczyn, co rogowacenie starcze. Może także wystąpić u dzieci na podłożu stanu zapalnego lub długotrwałego drażnienia, ale nie jest wówczas zaliczany do stanów przedrakowych. Róg skórny może także stanowić obfite nawarstwienie mas rogowych tworzące różnego kształtu stożkowate twory. Zwykle nie są to zmiany duże, ich podstawa ma średnicę kilku milimetrów, ale kształtem mogą rzeczywiście przypominać rogi zwierzęcia. Kolor ich jest żółtawy lub brunatny. Podstawa rogów skórnych wykazuje zwykle lekki naciek zapalny. U osób starszych w 10–20% przypadków z rogów skórnych rozwija się rak kolczystokomórkowy. Rogi skórne powinny być usuwane chirurgicznie i badane histopatologicznie. W razie stwierdzenia utkania nowotworowego zabieg chirurgiczny należy poszerzyć, zastosować głębokie zamrażanie lub laseroterapię. Skóra pergaminowata i barwnikowa Skóra pergaminowa i barwnikowa (xeroderma pigmentosum) to bardzo ciężka choroba o podłożu genetycznym. Dziedziczona w sposób autosomalny recesywny, co w uproszczeniu oznacza, że do jego wystąpienia jest niezbędne odziedziczenie dwóch „chorych” genów, po jednym od każdego z rodziców. W rzeczywistości dziedziczenie tej, jak i innych chorób nie jest tak proste, dlatego nie u wszystkich osób choroba jednakowo ciężko się objawia. Występuje częściej u dzieci rodziców spokrewnionych. W większości przypadków polega na defekcie enzymu „naprawiającego” DNA komórkowe, uszkodzone działaniem promieni UV. W efekcie skóra chorych od wczesnego dzieciństwa, od pierwszej ekspozycji na działanie słońca, jest w znacznym stopniu pozbawiona możliwości naprawczych. Dlatego bardzo szybko dochodzi do rozwoju różnych nowotworów skóry: mięsaków, brodawczaków, raków i czerniaków. Skóra chorych cechuje się występowaniem licznych piegów, przebarwionych i odbarwionych plam, pajączkowatych rozszerzeń naczyń krwionośnych, zaników. W ciężkich postaciach choroby zmianom skórnym mogą towarzyszyć inne zaburzenia rozwojowe dotyczące przede wszystkim ośrodkowego układu nerwowego. Najczęściej chorzy umierają bardzo młodo z powodu przerzutów rozwijających się w skórze nowotworów. Nie znamy sposobów leczenia tej choroby. Niezbędne jest unikanie nasłoneczniania skóry i stosowanie kremów z filtrami UVA i UVB o wskaźniku ochrony minimum 30. Zapobiegawczo podaje się doustnie retinoidy, a już powstałe zmiany nowotworowe i przednowotworowe leczy się krioterapią lub chirurgicznie. Popromienne zapalenie skóry Promienie rentgenowskie, stosowane w celach leczniczych lub działające na skórę osób mających z nimi kontakt zawodowo, mogą powodować zmiany noszące nazwę popromiennego zapalenia skóry (łac. radiodermitis). Odczyny te bywają ostre lub przewlekłe. Nowotwory rozwijają się zwykle w zmianach przewlekłych. Skóra jest zanikła i twarda z licznymi przebarwieniami i odbarwieniami oraz rozszerzeniami naczyń krwionośnych. Na jej podłożu pojawiają się ogniska zrogowaceń, spękania i bardzo trudno gojące się owrzodzenia. Te ogniska w 20% przypadków przekształcają się w zmiany nowotworowe. Leczenie popromiennego zapalenia skóry jest bardzo trudne. Stosuje się ogólnie witaminy, a miejscowo maści zawierające heparynę. W razie wystąpienia trudno gojących się owrzodzeń nierzadko konieczna jest interwencja chirurgiczna. Zrogowacenia usuwa się także chirurgicznie lub zamraża płynnym azotem. Rogowacenie chemiczne Rogowacenie chemiczne wywołują związki arsenu, pochodne smoły pogazowej (dziegcie) lub nieoczyszczona parafina. Rogowacenie arsenowe pojawia się jako uboczne działanie leków zawierających arsen lub u osób mających kontakt z arsenem zawodowo. Zmiany te mogą pojawić się nawet po kilkudziesięciu latach od ekspozycji. Rogowacenie arsenowe dotyczy głównie twarzy oraz dłoni i stóp (przede wszystkim ich powierzchni wewnętrznych). Rogowacenie smołowcowe powstaje zwykle u osób zawodowo mających kontakt z pochodnymi smoły. Pojawia się najczęściej na skórze dłoni, twarzy i moszny. Nowotwory rozwijają się częściej na rogowaceniu arsenowym niż smołowcowym. Leczenie tych zrogowaceń polega na ich usuwaniu chirurgicznym lub zamrażaniu płynnym azotem. Bardzo liczne zmiany próbuje się leczyć zewnętrznie preparatami zawierającymi cytostatyki lub retinoidy. Stany potencjalnie sprzyjające rozwojowi nowotworów Stany potencjalnie sprzyjające rozwojowi nowotworów, które są związane z mniejszym zagrożeniem to niektóre odmiany blizn po oparzeniach lub przewlekłych stanach zapalnych. Blizny pooparzeniowe zaliczane do stanów przednowotworowych to przede wszystkim blizny z towarzyszącym przerostem tkanek.

rogowacenie słoneczne skóry zdjęcia